Akabo erromantizismoa. Ordenagailua gure lanerako elementu garrantzitsua bihurtu zenetik, zenbait urtero inbertsio berriak egitera ohituta gaude. Eskaner berri bat atera dela, pantaila handiagoa nahi dugula, ordenagailu zaharra eztulka hasten dela “rotar lienzo” eskatzen diogunean… Kontua da beti ari garela gure tresneria digital aseezina asetu nahian. Askotan RAM memoria pintxo batekin nahikoa izaten da. Driver misteriotsu horiek webgune klandestinoetatik deskargatzen ere ikasi dugu. Baina beste batzuetan ezer ez da nahikoa eta otordu pantagruelikoa atontzeko ordua iristen da, eta iritsi zait. Ordenagailu berria erosi dut. Kristoren etxafuegoa!
Ctrl-Zren PARADISUA
Anubisen bineta batekin egin nuen proba. Lapitzaz marraztutako papera eskaneatu eta Photoshop programan hasi nintzen tintara pasatzen. Emaitza inprimatu eta aurreko ataletako tintekin alderatu nuen. Nik neuk ere ezin nuen bereiztu paperean egindakoa zein zen. Bizkarreko minik gabe, eskuko tentsiorik gabe, eskaneatzeko beharrik gabe, tinta kartutxoak eta errotulagailu berriak erosteko beharrik gabe eta, gainera, Ctrl-Z magikoak baimentzen duen alferkeriaz. Tira, paradisua! Bistan duzue emaitza. Banku-langilearen atal honen tinta guztia erabat birtuala da.
Bai, badakit; alde batetik, pena da. Paperezko orijinalik ez dago, argi-mahai zaharraren xarma galtzen da eta marrazkilarien eskuak pianisten eskuetatik bereizten zituzten atzamar tintaz lohituak galdu egingo dira betiko. Zaudete lasai, ordea; oraingoz behintzat, lapitza ez dut ordezkatu eta zirriborroak betiko mahaian egiten jarraituko dut. Baina, batek daki…
No comments:
Post a Comment